Czasy stalinowskie mienią się jako okrutne lata, w których walka o przetrwanie była codziennością. Wystarczyły fałszywe oskarżenia, bądź delikatne powiązania z antysystemową rodziną i życie było zagrożone.
Związek Radziecki był jednym z najbardziej represyjnych reżimów w historii. Był odpowiedzialni za zabicie milionów ludzi, głównie w czasach stalinowskich.
Rządy Stalina trwały od 1928 r. do jego śmierci w 1953 r. Rządził żelazną pięścią, która terroryzowała lud i tłumiła wszelką opozycję wobec jego rządów”.
Było niewielu bohaterów, którzy przeciwstawili się stalinowskiej dyktaturze i uszli z życiem. Walka z reżimem zazwyczaj kończyła się karą śmierci lub zesłaniem na wiele lat ciężkich robotów w obozie pracy, z którego się bardzo często już nie wracało. Rządy stalinowskie stworzyły system wzajemnej denuncjacji, w którym obywatele wzajemnie oskarżali się o występki przeciwko władzy ludowej, która skrzętnie wykorzystywała wzajemne donosy do wszechobecnej inwigilacji.
Stalinowska policja siała niezwykły terror. Kiedy ktoś nie spodobał się władzy, był zamykany i poddawany torturom, aż przyznawał się do przestępstw, których nie popełnił. Władza terroryzowała ludzi i zmuszała do wzajemnych oskarżeń pomiędzy nimi, które wykorzystywała do osiągnięcia swoich celów politycznych. Również w samych tajnych służbach dochodziło często do zmian na szczycie, które były efektem walki o pozycję.
Propaganda była niezwykle ważna w trakcie stalinowskiej dyktatury. Dzisiaj możemy ją nazwać eufemistycznie zabiegami PR-owymi i wybielaniem postaci wodza. Miała na celu zakłamywanie rzeczywistości i wystraszenie ludności do występowania przeciwko władzy. Wszystkie klęski były zrzucane na tzw. wrogów ojczyzny, którzy w zależności od okresu bywali różni. Retoryka mocno stawiała na ludność, jako wspólnotę - podział na “my“ vs. “oni“. Robotnicy byli stawiani jako podstawa budowy pracowitego narodu.